Қазақстанға алғашқы жаппай халықты қоныс аудару 1937 жылы болды. Сол кезде Қиыр Шығыста тұрған корейлерді осында жер аударды. Орыс-жапон соғысы алдында корейлерді жауға көмектесуі мүмкін деген күдікпен айыптады, бұл олардың Ресейге жапондармен қақтығыстар салдарынан қоныс аударғанын ескермей жасалған әрекет еді.
Сондай-ақ, ел басшылығының пікірінше, корейлер арасында жапон тыңшылары да жасырын болуы мүмкін деп саналды. 1936 жылы дәл осындай себеппен Қазақстанға 15 мың поляк отбасы жер аударылды.
Бұдан бөлек, опасыздық жасайтындар қатарына Еділ бойындағы немістер де жатқызылды. 1941 жылдың бір күзінде 400 мыңға жуық неміс Қазақстанға депортацияланды.
1943-1944 жылдары калмақтар, ингуштар, шешендер, қарашайлар, балқарлар, қырым татарлары, ноғайлар, месхет түріктері, понт гректері, болгарлар және күрдтер секілді халықтар жаппай депортацияға ұшырады. Бұл халықтар арасында немістер жағына өтіп кетушілер көп деп түсіндірілді. Осы халықтардың автономиялары (болған жағдайда) таратылды.
Жалпы, Ұлы Отан соғысы жылдары 61 ұлт пен халықтық топтар қоныс аударуға мәжбүр болды.